Column VrouwenSpreekuur Lijfblad 03 2023
Het is zaterdagavond, de nieuwe winkel is 4 weken open, ik zit op de bank onder een dekentje, laptop op schoot en ik voel me wonderbaarlijk goed. Geen puf om nog iets te doen hoor, maar ik voel me goed. Deze week was er een van bizar vaak schakelen. Van terugschakelen deze keer.
Zo gewend als ik was aan alles in de winkel zelf en alleen doen, had ik al 4 weken meneer Ooievaar, mijn man, in de winkel, die, als ik in gesprek was met een klant, de andere klanten en de voor mij niet leuke taken opving en had ik deze week elke dag een medewerkster in de winkel en vandaag zelfs twee! Drie mensen continu om me heen die voor mij de winkel mooier en georganiseerder wilden maken. Superfijn, maar ook vaak 'O maar dat doe ik altijd zo' in mijn hoofd en steeds weer beseffen dat ik het niet meer zelf en alleen hoef te doen. Dat ik gebruik mag maken van hun inzet en talenten. Nou, ik vind het best pittig om het aan anderen over te laten. Maar ook zoooo fijn! De winkel ziet er al mooier en rustiger uit en terwijl zij mijn oude werk deden heb ik wat achterstallige dingen kunnen doen! Wauw, zo luxe! ‘Ja, je betaalt ze toch, denk je misschien, het is hun werk.’ Dat is ook zo, dit is met jullie delen wat er in mij gebeurt, vertellen over mijn turbogroeiproces.
Ik sta als een baas in de nieuwe winkel, met een grote grijns op mijn gezicht. ik voel me zo trots en zo op mijn gemak, helemaal thuis. Er is nog flink werk aan het kassasysteem dat we aan het veranderen zijn, maar dat loopt. Daarna zijn we niet klaar, dan begint het pas. Dan komt er ruimte en vrijheid voor mijn eigen nieuwe werk en dromen. We gaan mijn spreekkamer en de workshop/lezingenruimte afmaken. Door naar Drogisterij Mevrouw Ooievaar 3.0! Want wat echt supermooi zou zijn, is als we een (vrouwen)gezondheidscentrum kunnen realiseren. Een zo natuurlijk, biologisch en duurzaam mogelijk centrum waar veel aandacht is voor vrouwelijke gezondheid om meer blije mensen en gelijkwaardigheid te helpen realiseren. Een wens, een droom. En we zijn al niet zo ver meer daarvandaan.
Dat is heel bijzonder voor mij. Bijna mijn hele leven ben ik aangekeken met ogen die me niet begrepen. Dat was lastig. Eenzaam. Ik paste me aan, hield me in, probeerde mijn mond te houden als ik dingen zag die mooier en beter konden, liet over mijn grenzen lopen. Lange tijd was ik niet gelukkig, ik voelde me nooit goed genoeg, had eigenlijk een minderwaardigheidscomplex.
En kijk eens waar ik nu ben! Ik heb er echt hard voor gewerkt hoor, innerlijk werk, ruim 30 jaar. Ik durf te voelen wat ik voel, te zien wat ik heb bereikt, te staan voor wie ik ben, te zeggen wat ik zie en waarvan ik voel dat ik het moet zeggen (nou, eerlijk gezegd nog niet altijd, dat blijft spannend), ik durf mezelf steeds meer te laten zien. Ik heb een heel fijn gezin, twee heerlijke, prachtige kinderen die me laten zien en voelen wie ik ben, een erg fijne en lieve man die me zegt wat hij ziet en mensen om me heen die me waarderen en dat uitspreken. Dat is echt bijzonder en dat waardeer ik enorm. Dat helpt om elke keer weer die spannende stappen te zetten. Te geloven dat ik echt iets moois kan bereiken en kan betekenen voor heel veel mensen.
Dus geen 'Wie weet gaat het lukken', maar het gaat lukken! Dat (vrouwen)gezondheidscentrum komt er. Als het de bedoeling is dat ik dat help te realiseren komt het er! Ik voel nu wat ik schrijf... Er wordt straks een natuurlijk (vrouwen)gezondheidscentrum geboren! Hoe gaaf zal dat zijn! Hoe blij, hoe trots, hoe nederig, dat ik dat mag doen, betekenen en neerzetten...
Ik hoop dat jij ook in het diepe durft te springen, je gevoel, je onderbuik, je hart of je intuïtie volgt. Dat je durft te dromen, over je dromen durft te vertellen en kleine stappen zet richting jouw droom, hoe je situatie nu ook is. Ga ervoor en als je hulp of een turbostart kunt gebruiken, maak een afspraak <3 (hartje)
Veel liefs, Arianne
Reageren op deze column? Schrijf naar arianne@drogisterijmevrouwooievaar.nl
