Column VrouwenSpreekuur nr 2-2023
Wat een pittige winter heb ik achter de rug. Begin december wees mijn zoon van 17 me erop dat ik wel heel veel had gemopperd de avond ervoor, 5 december met de familie van mijn man. Dat raakte me, omdat ik me er niet van bewust was. Ik dook in mezelf, om dat te bekijken en onderzoeken. Hij had gelijk. Ik was moe en ongelukkig.
Al 3 jaar ben ik op zoek naar iemand erbij. Iemand die voor mij de winkel draait als ik het niet kan die dag, als ik niet naar buiten, maar naar binnen wil, met mijn aandacht. Omdat ik die dag mezelf voor mezelf nodig heb en er even niet voor de klant kan zijn.
Omdat je je klanten niet aan een dichte deur kunt laten staan, ging ik door. Je moet een bedrijf opbouwen, je moet investeren. Dat deed ik. En ik verloor mezelf uit het oog. Ik was wel trots hoor, op wat ik had bereikt. Maar het klopte niet meer en dat heb ik te lang door laten gaan.
Het werd duidelijk dat ik keuzes had te maken. Ik had een spreekkamer nodig bij de winkel, om meer consulten te kunnen doen (en minder winkelregeldingen), want daar krijg ik energie van. Dat ging niet in de huidige winkelruimte, dus zei ik de huur op. Woensdag na sinterklaas. ‘Maar je hebt nog geen andere ruimte!’ ‘Nee, klopt. Ik vertrouw erop dat die wel komt. Er is nog tijd. Het is 3 maanden opzegtermijn. ‘
Klanten informeren, spanning voor wat die zouden zeggen. De gesprekken aangaan met klanten die erover begonnen en die ik zelf wilde informeren. Zoveel gesprekken. Zoveel lieve reacties. Regelmatig hield ik het zelf niet droog. Ik ben een open boek, transparant, oprecht. Het moeten gaan sluiten van dit winkeltje van 32m2, omdat er geen andere winkelruimte was, deed mij heel veel. Vijf jaar heb ik hard gewerkt om deze winkel neer te zetten en op te bouwen. Om de klanten te helpen door te luisteren en mee te denken. Door er 4 dagen per week ’s morgens te zijn en te blijven tot sluitingstijd. Ook al kon ik het eigenlijk niet.
Het was tijd voor mij om door te groeien. Daar had ik mijn ideeën al voor uitgeschreven. Ook was het tijd voor het concept om door te groeien. Maar hoe dan zonder geschikte winkelruimte?
Klanten dachten mee, wezen me op mogelijke ruimtes in Hilvarenbeek. Maar geen een bleek passend of beschikbaar. Blijf dan maar eens overeind met je vertrouwen. Dat was niet makkelijk. Ook al wist ik dat er niks voor niks gebeurt in het leven en dat alles wat je nodig hebt op het juiste moment in je leven verschijnt.
Begin februari hoorde ik over een geschikte winkelruimte! De volgende dag stapt er een vrouw binnen met een Lijfblad in haar hand. Dat ze mijn columns leest, in de regio in de branche werkt, gelezen heeft dat ik iemand zoek en dat ze met mij wil werken.
Hoe dan? Na 3 jaar zoeken en één dag nadat er een mooie ruimte op mijn pad komt?
Dezelfde middag kwam een klant terug op dat ik iemand zocht. Dat zij toch graag met mij over de mogelijkheden wil praten.
Met verwondering keek ik naar wat er op mijn pad kwam. Waren dit tekenen? Viel dit in mijn schoot?
We zijn twee weken verder en gaan komende week het huurcontract tekenen. Het plan voor Drogisterij Mevrouw Ooievaar 2.0 is geschreven. Ik heb daarin de rol waarin ik kan floreren. Ik ga opleiden, VrouwenSpreekuur doen, consulten geven, mensen leren over Human Design, stervensbegeleiding doen, mijn 2e boek afmaken. Ik ga steeds meer volgens mijn Human Design leven. Ik ben 5/1 emo Manifestor. Ik ben hier om de boel op te schudden, nieuwe paden te maken, het te doen zoals niemand het eerder deed.
De winkel aan de Gelderstraat, toch ook mijn kind, en ik, zijn gegroeid. Het is tijd voor de volgende fase. Tijd dat mijn kind meer zelf gaat doen. Tijd om afscheid te nemen van de Gelderstraat, om alles daaromheen te voelen en vol verwachting de volgende fase in te gaan.
Liefs, Arianne
